Hoe ik werkte aan mezelf door te stoppen met shoppen
Bijgewerkt op: 6 feb. 2021
Ik zou dat nooit kunnen.
De reactie die ik meestal krijg als ik zeg dat ik al meer dan een jaar niet meer shop.
Het was ook mijn reactie toen een collega op mijn vorige job vertelde dat ze had besloten een jaar lang niet meer te shoppen.
Tot ik in oktober 2019 besliste om vanaf dan tot eind 2020 geen nieuwe kleren, schoenen, accessoires, zonne-(brillen), oogschaduw, lippenstift en nagellak meer te kopen voor mezelf.
Jij gaat dat nooit kunnen.
Deze reactie zegt al veel over mijn koopgedrag dat ik tot dan vertoonde. Die mening was ook begrijpelijk.
Ik ga er niet om liegen. Ik hou van mooie kleren en ben zot van schoenen.
Hoe ik eruit zie en wat ik draag is voor mij belangrijk.
Maar waarom dan?
Voor het geld?
Een challenge?
Weddenschap?
Jezelf bewijzen?
Het milieu?
Geen van bovenstaande.
Stilaan werd ik me ervan bewust dat shoppen mijn ‘high’ was. Een vlucht en afleiding van wat er vanbinnen speelde.
Vluchten in shoppen zorgde ervoor dat ik niet hoefde te dealen met wat er bij mij vanbinnen aan de hand was.
Lang voor dit alles volgde ik een vierdaagse bootcamp ‘Meesterschap over je brein’ van Ann Caroline Roymans, schrijfster van het boek ‘Top of your mind – Beslissen in een VUCA wereld’.
Een intensieve training over de werking van je brein, de impact van stress en hoe ermee om te gaan in een steeds sneller veranderende wereld. Het boek is een aanrader als je op een toegankelijke manier de werking van je brein wil leren kennen.
De bootcamp vond plaats kort voor mijn burn-out. Die periode was ik er nog van overtuigd dat ik nooit stress en alles onder controle had.
Ann Caroline vertelde over hoe we als mens vluchten van onze gedachten en bijhorend emotioneel lijden. We willen ons niet slecht voelen en zoeken naar snelle manieren om ons beter te voelen. Denk aan chocolade, eten, drinken, drugs ook dwangmatig opruimen, druk zijn en shoppen.
Logisch ook, de meeste van ons leren niet om te gaan met negatieve emoties of tegenslagen.
Wat we leren is
Niet:
Wenen
Verdrietig
Bang of boos zijn.
Wel:
Je tranen drogen
op je tanden bijten
sterk zijn en doorgaan.
Ondanks dat tegenslagen, pijn en lijden een onoverkomelijk deel van het leven zijn, hebben velen moeite dat te accepteren.
We zijn tot veel in staat om die pijn niet te voelen.
We bouwen muren rond ons om niet gekwetst te worden.
Als het dan eens tegenslaat, kunnen we daar meestal niet goed mee om.
We zoeken naar een afleiding. Hoe sneller, hoe liever.
Mijn toenmalige collega plantte een zaadje. Ik toonde meer dan anderen interesse in haar verhaal en begon mijn eigen koopgedrag in vraag te stellen.
Er was een patroon. Als ik stress had, niet goed in mijn vel zat of me onzeker voelde, werden de online winkelmandjes rijkelijk gevuld.
Het plezier en geluk van een pakje die toekomt met daarin een nieuw paar sneakers of leuk kleedje gaven me dan ook een goed gevoel, de volle vijf minuten.
Net zoals met emo-eten of ander compensatiegedrag (voer voor een andere blogpost, want daar ken ik ook wat van) beland je ook hier in een vicieuze cirkel.
Een kort verzadigd gevoel, waarmee je uiteraard de kern van de zaak niet aanpakt.
Vaak kwam er nadien ook nog een schuldgevoel.
Had ik dat wel nodig? Kon ik niet beter sparen? Waarom heb ik me weer laten gaan?
Schuldgevoel is niet fijn, wil ik niet. Wat kan ik doen om mij beter te voelen? Shoppen!
Ik schrijf het hier nu wel heel kort door de bocht en zoals andere verslavingen gebeurt dit voornamelijk onbewust. Maar daar komt het ongeveer wel op neer.
Hoe heb ik het aangepakt?
De ‘waarom’ was voor mij cruciaal. Ik wist waarvoor ik het deed.
De hoofdreden was om aan mezelf te werken. Stoppen met vluchten in shoppen.
Ik maakte een afspraak met mezelf en daar hecht ik veel belang aan.
Regeltjes werken niet voor mij. Als iets moet of verboden is, heeft dat bij mij meestal een omgekeerd effect.
Dit was de afspraak met mezelf:
Ik ‘moet’ niet stoppen met shoppen.
Ik ‘mag’ nieuwe spullen kopen als ik dat wil.
Ik kies er nu bewust voor om dat even niet te doen.
Ik wil weten welk effect deze keuze op mij heeft.
Winkels mijden deed ik niet. Ik kon perfect shoppen met en voor anderen zonder in de verleiding te komen iets voor mezelf te kopen. Wat ik wel deed waren de nieuwsbrieven, advertenties in mijn feed en appjes op mijn smartphone verwijderen.
Wat bracht het me?
Rust en bevrijding.
Nooit gedacht, maar ongelofelijk hoeveel rust die keuze met zich meebracht.
Ik besefte ook hoeveel tijd ik hiermee verspeelde. Niet alleen het shoppen zelf, maar ook urenlang twijfelen.
Zou ik dat kleedje kopen? Ik heb er eentje die er erg op lijkt. Maar die is toch wat anders van model. Het kost maar twintig euro. Kan ik dat geld niet ergens anders voor gebruiken? Het is echt wel een mooi kleedje. Ik kan het misschien kopen voor die gelegenheid.
Zo kan ik wel nog even doorgaan.
Als mens zijn we altijd op zoek naar beter en meer.
We zien over het hoofd hoeveel we al hebben.
Op gebied van kledij en schoenen kon dat bij mij wel tellen. Altijd op zoek naar iets nieuw, mooier en beter.
Ondertussen ontbrak elke vorm van overzicht in mijn dressing en vond ik geen plaats voor mijn 60+ paar schoenen.
Ik leerde tevreden zijn met wat ik heb. Ik heb geen extra paar schoenen nodig om me beter of gelukkiger te voelen.
Heb ik geld gespaard?
Hoeveel euro’s ik spendeerde weet ik niet. Veel alleszins.
Geld was geen reden om te stoppen. Heel bewust was ik daar dan ook niet mee bezig.
Met de tijd die vrijkwam en de extra rust in mijn hoofd ging ik wel aan de slag en pakte heel wat andere zaken aan. Investeerde meer in persoonlijke ontwikkeling en opleidingen.
Out with the old, nothing new in
Ongeveer twee keer per jaar doe ik een grote opruimactie in mijn kleerkast. Meestal om plaats te maken voor alle nieuwe stukken die ik kocht.
Toen ik besliste 15 maanden geen nieuwe kleren te kopen dacht ik eerst, vanaf nu doe ik niks meer weg. Ik zorg dat ik genoeg heb om een jaar uit te putten.
Tijdens de eerste Corona lockdown kriebelde het om mijn dressing onder handen te nemen. Op 13 april 2020 gooide ik al mijn kleren en schoenen op een berg in mijn slaapkamer. Nog nooit deed ik zoveel in een keer weg.
Ik gaf 3 volle zakken gevuld met kledij en 1 met schoenen weg.
En nu?
We zijn februari 2021. 16 maanden later.
Je verwacht misschien een grote inhaalbeweging, die kwam er niet. In januari kocht ik een zwarte tanktop voor een fotoshoot en kreeg een paar schoenen cadeau van mijn man. That's it.
Kledij, schoenen, accessoires, oogschaduw, lippenstift, nagellak en (zonne-)brillen heb ik nog steeds in overvloed.
Ik weet niet wanneer ik terug iets nieuw zal kopen. Wat ik wel weet is dat door deze bewuste keuze, mijn koopgedrag enorm veranderd is. Hoogstwaarschijnlijk laat ik mij wel nog eens gaan en dat is ook helemaal oké. De liefde voor mooie kleren en schoenen is niet over. Ik zal wel altijd mijn best doen om hiermee bewust te blijven omgaan.
Liefs
